Το Γεροντικόν ήτοι αποφθέγματα Αγίων Γερόντων

– Εισαγωγή Θεοκλήτου Διονυσιάτου

1981, 166 Seiten, Gebraucht, gebunden, Einzelstück!

Να, λοιπόν, που οι εφημερίδες διατηρούν την... αξία τους: Δηλαδή προσφέρουν -συχνά, πυκνά- φθηνά και προσιτά, βιβλία σπουδαία και αξιανάγνωστα! Βέβαια, οι εφημερίδες δεν υπάρχουν γι' αυτό, αλλά έτσι που κατάντησαν η ενημέρωση και τα μέσα που θα έπρεπε να την υπηρετούν, κάλλιο η προσφορά των βιβλίων, παρά η παρα-πληροφόρηση! Θου, Κύριε...
Σήμερα, μες από μια σαββατιάτικη εφημερίδα, αποκτήσαμε ένα βιβλίο - σταθμό του πολυαγαπητού δασκάλου μου, Καθηγητή Πανεπιστημίου και έγκριτου ποιητή Π. Β. Πάσχου. Πρόκειται για "Το Γεροντικόν ήτοι Αποφθέγματα Αγίων Γερόντων", με Εισαγωγή του μακαριστού Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτη. Ο Π. Β. Πάσχος έκαμε τον Πρόλογο, το Κείμενο, το Γλωσσάριον, τα Σχόλια, το Ευρετήριον θεμάτων, που αφορούν στις εν λόγω δημοσιευθείσες ιστορίες. Η επανέκδοση πραγματοποιήθηκε από την 2η έκδοση του Εκδοτικού Οίκου "Αστήρ" Αλ. και Ε. Παπαδημητρίου.
Στην παρούσα φωτοστατική ανατύπωση προτάσσεται ένα σύγχρονο προλογικό σημείωμα του Π. Β. Πάσχου, με τίτλο "Απαραίτητη επισημείωση (2014)", όπου μας εξηγεί πώς φθάσαμε να ξανακρατάμε στα χέρια μας το παλαιό εκείνο βιβλίο με τις ιστοριούλες από τον βίο των Μοναστών. Παλαιό βιβλίο, αλλά εξόχως επίκαιρο και νεάζον, δεδομένου ότι η σοφία και ο ψυχοσωματικός ιδρώτας των Αγίων Πατέρων δύνανται να παραμένουν στον αιώνα ως πηγή αναψυχής και ιδιάζοντα τρόπο ανακούφισης και ανανέωσης των ψυχικών υποθέσεών μας!
Χάριν των νεότερων αναγνωστών μας, αντιγράφουμε μια ενδεικτική παράγραφο από την Εισαγωγή του π. Θεοκλήτου Διονυσιάτη: "[...] Οι άγιοι Πατέρες των ερήμων δεν εκράτησαν δι' εαυτούς μόνον τον πλούτον της πείρας των. Αλλ' εις ημάς τα τέκνα αυτών, κατά πίστιν, ως άλλους τραπεζίτας, κατά το ιερόν Ευαγγέλιον, έδωκαν το αλληγορούμενον ¨αργύριόν των¨, διά των θείων συγγραμμάτων, υποτυπώσεων και αποφθεγμάτων όπως, αποκτώντες την γνώσιν των αρετών και παθών και ακολουθούντες τα παραδείγματα αυτών, διεγερθώμεν ως εξ ύπνου εις την ζήλωσιν αυτών και εις την εργασίαν τής κατ' αρετήν τελειότητος. Εντεύθεν δε, οδηγούμενοι υπό του παναγίου και φωτιστικού πνεύματος, ανακαλύψωμεν τα βάθη της ηθικής φιλοσοφίας, εκκλίνοντες των εξ ίσου πεπλανημένων οδών της υπερβολής και ελλείψεως, ήτοι τας σατανικάς ακρότητας, εις τας οποίας διολισθαίνουν οι εστερημένοι του φωτός της διακρίσεως, εξ υπερηφανείας. [...]".